Toch nog knap geworden!

Vannacht hoorden we (nou ja, Eveline) al stevige regen op het dak. En vanmorgen bleven de buien ook maar vallen. Dus alles rustig aan gedaan, en langzaam leek het wat op te knappen. Na een vroege lunch met gebakken eieren ( bij de plaatselijke boer gehaald) toch de stoute schoenen maar aan getrokken en op pad gegaan. Eerst maar naar het zandsculpturenfestival, dat is deels overdekt. We hadden kaartjes gewonnen, dus gratis naar binnen.

Mooi hoor, je kunt je haast niet voorstellen dat dit allemaal van zand is gemaakt. En wat jammer dat het in november allemaal weer weg is.

Ook nog een ritje met de luchtfiets gemaakt, weer eens wat anders dan een waterfiets of een tandem!

Net bij de tandem aangekomen om in het bos een cache te gaan doen en daar was weer een bui. We konden mooi onder een afdakje schuilen, dus niets aan de hand.

En dan het bos in, het was een wandelcache, maar wij zijn eigenwijs, en gaan toch met de fiets. Het was redelijk te doen, maar een enkel stuk moesten we lopen. Af en toe even schuilen onder een grote boom, die waren in overvloed voorhanden in het bos (gek hè? ) dus niet erg nat geworden. Af en toe zelfs een zonnetje, zullen we nou de jas uit doen of niet? Na alle 12 caches te hebben gevonden, weer terug naar huis. En ja hoor, 200 meter voor de camping, een lucht zwart als inkt. Motor op full speed, en net op tijd binnen!

En vanaf dan knapt het op, dus onze schuifpui gaat weer open!

Lekker gegeten, yoghurt met verse mango voor toe, en nu languit op de bank, koffie, stroopwafel en filmpje kijken. Morgen gaan we de schaapskooiencache doen, dikke 50 km, dus misschien hakken we hem in 2-en bij een oplaadpunt.

Tot de volgende,

Eveline & Martin